Movie Review : Raid 2 – ਨਵੇਂ ਫਲੇਵਰ ‘ਚ ਪੁਰਾਣੀ ਕਹਾਣੀ, ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਅਤੇ ਰਿਤੇਸ਼ ਦੇਸ਼ਮੁੱਖ ਦੀ ਟਾਪਕਲਾਸ ਐਕਟਿੰਗ ਨੇ ਬਚਾਈ ਲਾਜ

ਕੁਝ ਫਿਲਮਾਂ ਦਾ ਇੰਨਾ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪਾਰਟ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਉਮੀਦਾਂ ਜੁੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਬਿਹਤਰ ਹੈ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਕਲਾਸਿਕ ਫਿਲਮਾਂ ਦੇ ਨਵੇਂ ਹਿੱਸੇ ਨਾ ਬਣਾਏ ਜਾਣ।ਕਿਉਂਕਿ ਹਰ ਫਿਲਮ ‘ਹੇਰਾ ਫੇਰੀ’ ਫਰੈਂਚਾਇਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਬਣ ਸਕਦੀ। ‘ਰੈੱਡ 2’ ਨਾਲ ਵੀ ਕੁਝ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਆਈਆਰਐਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਅਮੈ ਪਟਨਾਇਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਆਏ ਹਨ। ਇਸ ਵਾਰ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਰਿਤੇਸ਼ ਦੇਸ਼ਮੁਖ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਰਵੱਈਏ ਅਤੇ ਅੰਦਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਪੂਰੀ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਰਿਤੇਸ਼ ਦੇਸ਼ਮੁਖ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ। ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਟਵਿਸਟ ਹਨ, ਪਰ ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਦੇਰ ਨਾਲ ਆ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਨਿਰਮਾਤਾ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜੀ ਰੱਖਣ ਲਈ ਪੁਰਾਣੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਿਛਲੇ ਹਿੱਸੇ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਇੰਨਾ ਡੂੰਘਾ ਸੀ ਕਿ ਨਵੀਂ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਵੀ ਨਵੀਆਂ ਅਤੇ ਵੱਡੀਆਂ ਉਮੀਦਾਂ ਸਨ, ਜਿਸਤੇ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ ਤੇ ਪਾਣੀ ਫਿਰ ਜਾਂਦਾ, ਜੇਕਰ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਦਮਦਾਰ ਕਲਾਕਾਰ ਨਾ ਹੁੰਦੇ। ਆਓ ਇਸ ਥ੍ਰਿਲਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰੀਏ।

ਕਹਾਣੀ
ਅਮੈ ਪਟਨਾਇਕ ਦੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਇੱਕ ਧੀਰਜਵਾਨ ਅਤੇ ਦਲੇਰ ਆਈਆਰਐਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵਜੋਂ ਪਹਿਚਾਣ ਮਿਲ ਚੁੱਕੀ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਰ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਦਾਅ ਖੇਡਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਡੂੰਘਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਰ ਅਮੈ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਇੱਕ ਨਵੇਂ ਵਿਰੋਧੀ – ਦਾਦਾ ਮਨੋਹਰ ਭਾਈ – ਨਾਲ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਰਦਾਰ ਰਿਤੇਸ਼ ਦੇਸ਼ਮੁਖ ਨੇ ਨਿਭਾਇਆ ਹੈ। ਦੋਵਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲੜਾਈ ਬਹੁਤ ਭਿਆਨਕ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਆਈਆਰਐਸ ਅਧਿਕਾਰੀ ਅਮੈ ਪਟਨਾਇਕ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਜਗ ਜਾਹਿਰ ਹੈ,ਪਰ ਉਹ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਅਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਖੇਡ ਵਿੱਚ ਫਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵਾਰ-ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਬਾਦਲਾ ਹੁੰਦਾ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਲੱਗੇ ਹਨ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਉਹ ਆਪਣੇ 75ਵੇਂ ਅਤੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁਸ਼ਕਲ ਕੇਸ ਦੀ ਜਾਂਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਰ, ਉਸਨੇ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਦਾਦਾ ਭਾਈ (ਰਿਤੇਸ਼ ਦੇਸ਼ਮੁਖ) ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਇਆ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਜਾਂਚ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਹੈ, ਪਟਨਾਇਕ ਧੋਖੇ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਇੱਕ ਰੋਮਾਂਚਕ ਟਕਰਾਅ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਜਦੋਂ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਫਿਲਮ ਸਸਪੈਂਸ, ਰਿਅਲਿਜ਼ਮ ਅਤੇ ਤਰਕ ‘ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ, ਰੇਡ 2 ਨੇ ਨਾਟਕੀ ਰਸਤਾ ਚੁਣਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੱਤਾ ਦਾ ਖੇਲ, ਪਰਿਵਾਰਕ ਝਗੜੇ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮੋੜ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ ਜੋ ਖੇਡ ਨੂੰ ਵਿਚਕਾਰੋਂ ਹੀ ਬਦਲ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਪੈਸਾ, ਸੋਨਾ, ਜ਼ਮੀਨ, ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਫਾਈਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਦਾਦਾ ਭਾਈ ਦੀ ਚੁਣੌਤੀ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਰੋਮਾਂਚ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਸੱਤਾ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਬੇਨਕਾਬ ਕਰਨ ਦੇ ਅਮੈ ਦੇ ਯਤਨ ਪੂਰੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਨਵੇਂ ਪਹਿਲੂ ਜੋੜਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹੀ ਇਸਦਾ ਮੁੱਖ ਆਕਰਸ਼ਣ ਹੈ। ਕਈ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਹਾਣੀ ਖਿਲੱਰੀ ਹੋਈ ਲੱਗਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੀ ਡਰਾਮਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਬੰਨ੍ਹਣ ‘ਤੇ ਘੱਟ ਫੋਕਸ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਿਰਦਾਰਾਂ ਦਾ ਇਸਤੇਮਾਲ ਜਰੂਰ ਵਧੀਆ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਪਰ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਬਣਾਉਣ ‘ਤੇ ਫੋਕਸ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ।

ਅਦਾਕਾਰੀ
ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਮਦਨ ਕਰ ਵਿਭਾਗ ਦੇ ਡਿਪਟੀ ਕਮਿਸ਼ਨਰ, ਆਈਆਰਐਸ ਅਮੈ ਪਟਨਾਇਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪਹਿਚਾਣ ਬਣਾ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ, ਉਸ ਲਈ ਇਸ ਕਿਰਦਾਰ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੋਣਾ ਚੁਣੌਤੀਪੂਰਨ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਸੰਜਮੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਨਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਡੂੰਘੀ ਛਾਪ ਛੱਡੀ ਹੈ। ਉਸਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇਸ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਣਾ ਕਿਸੇ ਟ੍ਰੀਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਮੈ ਪਟਨਾਇਕ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਹੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਰਿਤੇਸ਼ ਦੇਸ਼ਮੁਖ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸ ਫਿਲਮ ਦੀ ਜਾਨ ਹੈ। ਉਹ ਜਿਸ ਵੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੁਰਲੱਭ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਾਲ ਦਿਲ ਜਿੱਤ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਰਿਤੇਸ਼ ਲਈ ਨਵਾਂ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅਜਿਹੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿੱਚ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਉਸਨੇ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਧਮਕੀ ਭਰੇ ਸੰਵਾਦ ਕਾਫ਼ੀ ਨਾਟਕੀ ਰੱਖੇ ਗਏ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਉਸਦੀ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।

ਵਾਣੀ ਕਪੂਰ ਨੂੰ ਸਕ੍ਰੀਨ ‘ਤੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਗ੍ਹਾ ਮਿਲੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਵਧੀਆ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਸੌਰਭ ਸ਼ੁਕਲਾ ਵੀ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਗਹਿਰਾਈ ਜੋੜਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਨਾਲ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਤਾਜ਼ੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਉਹ ਕਹਾਣੀ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇੱਕ ਸਾਈਡ ਪਾਤਰ ਹੈ। ਸੁਪ੍ਰੀਆ ਪਾਠਕ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਣ ਲਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਲਾਂ ਵਿੱਚ ਓਵਰਐਕਟਿੰਗ ਕਰਦੀ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜਿਸਦੀ ਉਸ ਵਰਗੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਲਾਕਾਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਉਸਦੀ ਮਾੜੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਅਮਿਤ ਸਿਆਲ ਨੇ ਅਮੈ ਦੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਵਜੋਂ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਅਸਲੀ ਹੀਰੋ ਵਜੋਂ ਉਭਰਿਆ ਹੈ। ਉਹ ਇਸ ਫ਼ਿਲਮ ਵਿੱਚ ਵੀ ਕੇਸਰੀ 2 ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦਿਖਾਉਣ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਮੋੜ ਵੀ ਉਸਦੇ ਰਾਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।

ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ…ਪਾਈ – ਪਾਈ ਨੂੰ ਮੋਹਤਾਜ ਹੋਇਆ ਇਹ ਐਕਟਰ, ਕਿਸੇ ਸਮੇਂ ਅਕਸ਼ੈ – ਧਰਮਿੰਦਰ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕੰਮ

ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ
ਪਹਿਲੀ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਹੀ ਹੀਰੋ ਸੀ, ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕੁਝ ਜਿਆਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾ ਸਕੀ। ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਹੀ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਚੀਜ਼ ਹੈ ਜੋ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘਾਈ ਜੋੜਨ, ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਨਿਖਾਰਨ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋੜੀ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ ਗੁਪਤਾ ਦੁਆਰਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਤ ਦੂਜੇ ਭਾਗ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਗਾਣੇ ਵੀ ਫਿਲਮ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਫਿਲਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਦਿਲਚਸਪੀ ਜੋੜਨ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਇਸਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਦੇ ਹਨ। ਸੰਪਾਦਨ ਵੀ ਬਿਹਤਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਧੀਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਪਹਿਲਾ ਅੱਧ ਕਾਫ਼ੀ ਹੌਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਰੋਮਾਂਚਕ ਮੋੜ ਉਦੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਹਾਣੀ ਦੂਜੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਹੋਰ ਰਫ਼ਤਾਰ ਕਹਾਣੀ ਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੋਰਿੰਗ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਾ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਦੀ ਅਦਾਕਾਰੀ ਫਿਲਮ ਦੀ ਰੂਹ ਹੈ। ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਅਤੇ ਰਿਤੇਸ਼ ਨੇ ਫਿਲਮ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਆਧਾਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਦੋਵਾਂ ਅਦਾਕਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਝਗੜਾ ਦਿਲਚਸਪ ਹੈ। ਸੌਰਭ ਸ਼ੁਕਲਾ ਨੂੰ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣਾ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੱਖਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਤਮੰਨਾ ਭਾਟੀਆ ਦਾ ਗੀਤ ਫਿਲਮ ਵਿੱਚ ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਵੀ ਕੋਈ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਸੀ।

ਕਿਹੋ ਜਿਹੀ ਹੈ ਫਿਲਮ ?
ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਰੇਡ 2 ਪਹਿਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨਾਲੋਂ ਬਿਹਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਫਿਲਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਮੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਅਤੇ ਰਿਤੇਸ਼ ਦਾ ਕੰਮ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹੀ ਗੱਲ ਇਸਨੂੰ ਦੇਖਣ ਯੋਗ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਫਿਲਮ ਇੱਕ ਵਾਰ ਜ਼ਰੂਰ ਦੇਖਣ ਯੋਗ ਹੈ,ਇਹ ਇੱਕ ਮਨੋਰੰਜਕ ਫਿਲਮ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪਲ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹਸਾ ਦੇਣਗੇ। ਹਾਂ, ਕਹਾਣੀ ਥੋੜੀ ਸਲੋਅ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਨੂੰ ਟਰਾਈ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ 3 ਸਟਾਰ ਦੇ ਰਹੇ ਹਾਂ।